MVO is vooral leuk om de doen
Peirce wil als organisatie zich bezighouden met maatschappelijk verantwoord ondernemen (mvo)
Waarom mvo?
Dit zijn onze vier redenen:
1. MVO loont
2. MVO moet
3. MVO het hoort
4. MVO is vooral leuk om te doen
Blog uit Indonesië
Projectbezoek Ambon (Molukken, Indonesië), bestuurslid Marjolein Ruys.
Een grote wens om een FCF project te bezoeken. Je kan er over lezen, over horen, maar als je het zelf ziet, snap je past echt wat er gebeurt en hoe groot de impact voor vrouwen is.
Erwin Rahakbauw, arts, liet ons de kliniek (puskesmas) in Ambon zien. Een kliniek waar alle vrouwen die dag voorlichting kregen van dokter Lita. Waar patiënten gescreend worden op de voorstadia van baarmoederhalskanker door de verloskundigen en indien nodig behandeld door dokter Erwin. Via de kerk of moskee zijn de vrouwen op de hoogte gebracht van deze gratis voorlichting, screening en behandeling.
Als de vrouwen aankomen worden ze buiten het gebouw aan een tafel ontvangen voor registratie, het invullen van een vragenlijst en de eerste onderzoeken zoals het opmeten van lengte, gewicht en bloeddruk. Vervolgens is het binnen wachten, al pratend met een vriendin, zorgend voor een baby of kijkend op een mobiel. totdat je naam wordt genoemd voor het baarmoeder- en borstonderzoek. Deze dag waren er zo’n 50 vrouwen die een see & treat behandeling hebben gekregen. Deze behandeling bestaat uit een screening met azijn en indien nodig een behandeling met vloeibare CO2.
FCF Female Cancer Foundation
Het beste middel tegen baarmoederhalskanker staat gewoon in het keukenkastje.
Lombok was de eerste maar niet de enige Indonesische vakantiebestemming van het echtpaar Ruys. Ze vlogen later door naar een kleine in baarmoederhalskanker gespecialiseerde kliniek die ze steunen. Dit is een project van de Female Cancer Foundation, een stichting waarvan Marjolein bestuurslid is. In de kliniek krijgen vrouwen gratis voorlichting, screening en, indien nodig, een behandeling. De voorzieningen zijn eenvoudig, maar ook erg effectief, vertelt Marjolein: “Verloskundigen en artsen screenen vrouwen met gewone azijn. Indien nodig behandelen ze patiënten met een cryo-apparaat dat werkt met vloeibare CO2. Hiermee bevriezen ze de slechte cellen.” Het echtpaar Ruys liep onder meer mee met een arts. Dat leverde waardevolle informatie op, vertelt Marjolein. “Ter plekke zie je pas wat de hulp betekent voor mensen. Ook ervaar je direct tegen welke dingen de hulpverleners aanlopen. Ze vertelden bijvoorbeeld hoe lastig het is om vrouwen naar deze kliniek te krijgen. Dit vraagt in een land als Indonesië medewerking van de kerk, moskee en vrouwen met aanzien.” Marjolein kwam er ook achter dat er voor 22 kliniekjes op Ambon slechts 3 cryo-apparaten beschikbaar zijn. “Dit breng ik nu bij onze stichting ter sprake.”
Behandelen met CO2
Marjolein Ruys (bestuur Female Cancer Foundation): “Wat een contrast met de zorg in Nederland als je kijkt naar de methode, de privacy, middelen en omstandigheden. Grote bewondering voor het team en Erwin Rahakbauw die daar werken. Wat een lieve, betrokken, bijzondere, hardwerkende professionals.
Ik ben trots om een bijdrage te kunnen leveren aan de missie van Female Cancer Foundation. Ik weet nu nog beter waar ik het voor doe. Dank aan de donateurs van FCF die dit mogelijk maken”.
FCF en haar lokale partners zijn
FCF en haar lokale partners zijn in Ambon eind 2017 begonnen met de pilot op de Molukken. Inmiddels zijn artsen en verloskundigen getraind volgens plan, en hebben vele vrouwen voorlichting gekregen en zijn gescreend en behandeld. Vanzelfsprekend wil FCF meer vrouwen bereiken en screenen en het team faciliteren. Hiervoor is onder andere nodig; uitbreiding van het team, meer cryo apparaten en wellicht een meer mobiele wijze om de zorg aan te bieden, zodat we nog meer vrouwen kunnen helpen ook in de minder toegankelijke gebieden.
Marjolein Ruys (bestuur Female Cancer Foundation): “Wat een contrast met de zorg in Nederland als je kijkt naar de methode, de privacy, middelen en omstandigheden. Grote bewondering voor het team en Erwin Rahakbauw die daar werken. Wat een lieve, betrokken, bijzondere, hardwerkende professionals.
Ik ben trots om een bijdrage te kunnen leveren aan de missie van Female Cancer Foundation. Ik weet nu nog beter waar ik het voor doe. Dank aan de donateurs van FCF die dit mogelijk maken”..
See and Treat Lombok
Het medisch team in Lombok werkt zelfstandig door en Female Cancer Foundation trekt verder naar het oosten van Indonesië, het land met meer dan 14 duizend eilanden en 250 miljoen inwoners.
Doel van FCF is dat na een periode van 3 tot 5 jaar de teams en partners zelfstandig verder werken aan het voorlichten van vrouwen, screenen en behandelen. Hoe mooi is het om te zien tijdens ons bezoek, dat dat in Lombok het geval is. Een groot compliment aan het team en lokale partners van Lombok. Dr Rusdhy Hamid gaf ons in het ziekenhuis van Mataram een beeld van de resultaten tot nu toe en de ambitie voor de komende periode
Microhulp: vakantie vieren én een goed doel steunen
Een vakantiebestemming met betekenis
Vakantie doet je goed, maar je kunt tijdens je vakantie ook goed doen. Coen en Marjolein Ruys hielpen een door een aardbeving getroffen dorp in Indonesië en bezochten een project tegen baarmoederhalskanker. Zij willen anderen inspireren hun voorbeeld te volgen.
Vakantievierders gedragen zich meestal als toeristen: consumenten die ontspanning en vertier kopen. Dat is prima. Zo zorg je ervoor dat er bij lokale mensen brood op de plank komt. Maar je kunt aan jouw vakantie nog een extra dimensie toevoegen, stelt Coen Ruys. “Zet je trip eens een keer in het teken van een goed doel.” Coen en zijn vrouw Marjolein kiezen er nu al vijf jaar voor om hun vakantiebestemmingen aan goede doelen te koppelen. En dat bevalt bijzonder goed volgens Coen. “Onze ‘microhulp’ geeft onze vakanties extra betekenis. Het land dat je bezoekt, gaat veel meer leven; je hebt bijvoorbeeld contacten met meer diepgang. Ook voelt het goed om wat voor een ander te kunnen betekenen.” Met relatief weinig geld kun je volgens Coen veel doen
Zware aardbeving
Hun vakantie naar Indonesië in februari zal Coen en Marjolein nog lang heugen. Ze gingen naar Sengiggi op het eiland Lombok. Daar bezochten ze hoteleigenaar Marcel Navest. Ze wisten dat hulp zeer welkom was. Lombok is begin augustus getroffen door vijf zware aardbevingen. Daarbij zijn 200.000 huizen ingestort, waaronder het huis van Marcel (zijn hotel bleef heel). Toch besloot de hoteleigenaar direct na de ramp eerst het dorpje Orong te helpen. Deze afgelegen kampong kreeg geen noodhulp van het gouvernement. “Ik kocht rijst, mie, braadolie, zeep en dekzeilen en bracht dit naar het tentenkamp waar ze zaten. Ze stonden erop om maar de helft uit te laden en de rest naar een nederzetting verderop te brengen.” Met zijn verhaal stak Marcel diverse donateurs aan, waaronder de familie Ruys. Coen en Marjolein besloten Orong tijdens hun vakantie te komen helpen met de wederopbouw. Samen met Marcel gingen ze naar een bouwmarkt. Daar kochten ze zakken cement, zinken golfplaten en multiplex-platen. Vervolgens vervoerden ze de bouwmaterialen naar het dorp. Hierdoor konden 130 gezinnen een beschut onderkomen bouwen.
Klapperboom
Het bezoek aan het dorpje op Lombok heeft het echtpaar Ruys ontzettend ontroerd. Niet alleen vanwege de hartelijke ontvangst, maar ook vanwege de saamhorigheid. Coen laat een foto zien van een oudere vrouw die dakloos was geraakt tijdens de aardbeving. “Tot overmaat van ramp was haar man twee dagen later ook nog uit een klapperboom gevallen. Zij leek er dus alleen voor te staan. Maar het hele dorp hielp haar om haar huis te herbouwen.” De dorpelingen hebben heel veel aan de hulp gehad, zo bleek bij een later bezoek. Coen: “Mensen die daarvoor nog onder een zeil sliepen, hadden weer een dak boven het hoofd en een bed om op te slapen.”
Geen egotrip
Niet iedereen beschikt natuurlijk over dezelfde middelen en kennis als Coen en Marjolein. Toch denkt Coen dat een goed doel bij meer mensen de vakantie kan verdiepen: “Kies iets waar jij je senang bij voelt”, raadt hij aan. Coen is werkzaam in de zorgsector. Het idee voor microhulp ging bij hem leven, toen hij in Indonesië zag met hoe weinig medische middelen je mensen al blij kunt maken. Tijdens hun eerste ‘microhulpvakantie’ hielp het echtpaar Ruys een kliniekje op te zetten op Lombok.
